Παρουσίαση
βιβλίου
Η «Ακαδημία Ποίησης
και Παραμυθιού» παρουσιάζει το βιβλίο
«Όνειρα Παραμύθια» της Λίζης Χανδακάρη,
το Σάββατο 8 Απριλίου
2017, ώρα 8:00, Μεσογείων 90-92.
Θα μιλήσουν:
Ξένια Αγριμανάκη, Εκπαιδευτικός
Βαγγέλης Παππάς, Εικαστικός- Συγγραφέας
Δημήτρης Αβούρης
Μαριάννα Τρώντσιου,
Εικαστικός
Συντονίζει:
·
Η Εύα Πίσια,
Εκπαιδευτικός- Συγγραφέας
Η εικονογράφηση είναι της Μαριάννας Τρώντσιου.
Είσοδος ελεύθερη.
Παρουσίαση
Βιβλίων
- Σάββατο 18 Φεβρουαρίου, 19:30
Οδός Ηδονών» Ποίηση + Συνομιλίες του Δημήτρη Αβούρη
- Κυριακή 19 Φεβρουαρίου, 18:00
Οι μαγικοί καθρέφτες
Παραμύθια, Νατάσα Κονιδιτσιώτη
Πρόσκληση
Το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου, ώρα 7:30
σας προσκαλούμε στην παρουσίαση του βιβλίου
«Οδός Ηδονών» Ποίηση +
Συνομιλίες, του Δημήτρη Αβούρη στην
Ακαδημία Ποίησης και Παραμυθιού ( Μεσογείων
90-92, τηλ:210-7750653).
Το βιβλίο περιέχει 160 ποιήματα + συνομιλίες.
Το σχήμα του είναι 17χ 24. Σελ 320.
Εξώφυλλο: Κλεομένης Κωστόπουλος (Πίνακας)
Τι είναι ο ποιητής;
Τι είναι ο ποιητής;
Τι είναι ο ποιητής;
Ένα πουλάκι
σε κλουβί
κρεμασμένο από ένα stop
που ακόμα τραγουδάει!
Υπάρχει ελπίδα!
Χρωστάτε
Όσ’ απ’ την τυραννίαν, πήγαν στη ξενητιά.
Στον τόπον του καθ’ ένας, ας έλθη τώρα πια.
Θούριος Ύμνος. Ρήγας Φεραίος
Χρωστάτε να γυρίσετε του παραμυθιού την
ανέμη.
Χρωστάτε να καθαρίσετε τ’ αλώνι του
Διγενή.
Χρωστάτε να αντικρίσετε ό,τι εντός μας
τρέμει.
Ο μύθος και το θάμα θέλει ψυχή να γενεί.
Τα κάστρα μας τα άπαρτα σάς περιμένουν
άδεια.
Τα σπίτια πέφτουν μέσα τους, με τον καιρό
κλειστά.
Η χώρα, μια γερόντισσα που περιμένει
χάδια
και ο λόγος της για γυρισμούς μέλι είναι
που στα.
Μια μάνα είναι που κάθεται κι όλη μέρα
κλαίει
μια μάνα που ορφάνεψε, της φύγαν τα
παιδιά
και τυραννιέται με το νου και με τα λόγια
λέει:
Στον τάφο κι αν με κλείσουνε θα μου
χτυπάει η καρδιά
και η γη θα σείεται όπου γης, όπου κι αν
με ξεχνάτε.
Εδώ έσταξε το γάλα μου, εδώ για σας
κρατάω
κάθε κλειδί που αφήσατε, κάθε που
λαχταράτε
και κάθε αυγή σα φάντασμα στα βήματά σας
πάω
και φτάνω μέχρι την αυλόπορτα, μα όλο
γυρίζω πίσω.
Φτάνω να δω το γέλιο σας που της φτωχής
μου λείπει.
Η στράτα είναι αδειανή και πώς να την
αντικρύσω;
Η μάνα της γης είμαι εγώ, που ζω μέσα στη
λύπη.
Μα χρωστάω να δώσω τα κλειδιά, χρωστάω να
δω εγγόνια.
Κάθε σταυρός που κάνω για σας, μαζί του
όλο γυρνάτε.
Χρωστάω τα όσια και τα ιερά που μου
’θρεψαν τα χρόνια.
Χρωστάω ό,τι δε μπόρεσα, αλλά κι εσείς,
γυρίσετε, χρωστάτε!
Γράμμα σ’ ένα πράσινο μικρό κοχύλι
Αυτά
τα βράχια με χαράξανε.
Προσαράξανε.
Πράσινο μικρό κοχύλι.
Να
υμνείς τα μικρά να απορείς στα μεγάλα.
Τα
βράχια να ανοίγουν, φτερά να πετάνε μακριά Αλκυόνες.
Να
κοιτάνε ψηλά, τα ψηλά τα πουλιά να ψηλώσουν.
Να
ψηλαφίζεις κάθε σταγόνα στο σώμα με τη γλώσσα
της
θάλασσας.
Να
απορείς με το στερέωμα του βυθού.
Να
ψάχνεις αστέρια που βούλιαξαν μα μείναν αστέρια.
Να
βλέπεις το μέλλον του κόσμου ανάποδα να ’ρχεται
με
τα πόδια ψηλά να γεννάει ορίζοντες.
Να
θυμάσαι. Να σκέφτεσαι. Να ακούς. Να σιωπάς.
Να
κρύβεις τη γλώσσα σου σ’ ένα κοχύλι
και
στ’ αυτί να το βάλεις να κρυφακούσει
τους
καιρούς με το πούσι. Πράσινο μικρό κοχύλι.
Σ’
αμμουδιά σε βρήκα να λιάζεσαι.
Να
κοιτάζεσαι. Πράσινο μικρό κοχύλι.
Να
κρεμάσεις το αυτί για να ακούς. Πράσινο μικρό κοχύλι.
Ό,τι ψάξαμε βρήκαμε στους γιαλούς!
Στο
άλλο, μια αιώρα από γλάρου φτερό
να
νιώσεις. Να μετράς τους καιρούς.
Να
κρεμάς γιασεμιά στο στερέωμα και να πέφτουν στη θάλασσα
αστέρια,
να κεντάς και να γίνεσαι. Πράσινο μικρό κοχύλι.
Σε
κρατώ φυλαχτό από θάλασσα. Πράσινο μικρό κοχύλι.
Μοναχό
να μην είσαι. Μοναχό. Πράσινο μικρό κοχύλι.
Όταν
τα αστέρια προσαράξανε, χαράξανε.
Πράσινο
μικρό κοχύλι.
- Κυριακή 19 Φεβρουαρίου, 18:00
Οι μαγικοί καθρέφτες
Παραμύθια, Νατάσα Κονιδιτσιώτη
Οδός Παραμυθιών
16.01.2017
Ζώντας με τέχνη
( Εκλεκτικές συγγένειες )
γράφει ο Δημήτρης Αβούρης (παραμυθάς-ποιητής)
 |
| Ξάνθη, Τετάρτη 28/12- Πέμπτη 29/12. |
